Sunday, November 30, 2008

Ik zet het beeld even stil en vertel wat ik zie

Bij Pauw en Witteman zat deze week een journalist die van plan was een tijdje van een voedselpakket voor vluchtelingen van het Rode Kruis te leven en dan ook nog op een matje in de kelder te slapen. Om eens te voelen hoe dat voelt, zeg maar. Wegens buikgriep moest hij zijn actie afbreken. Hij was weer in zijn eigen bed gaan liggen, en met dat voedselpakket werd het niks, want hij kon geen eten binnenhouden. Het leek wel of hij zich wat teveel had ingeleefd in de rol van vluchteling. In die kampen hebben ze toch altijd diarree? Alleen moeten echte vluchtelingen dan wel op hun matje blijven liggen…
De journalist zette een kilo wit meel en een kilo witte suiker uit het pakket op tafel en vertelde dat hij nu begrip had gekregen voor de problemen van de vluchteling: hij had namelijk geen idee wat je met een kilo meel moest doen! Dit is zo'n moment dat het beeld voor mij even stil staat. Ik zie dat goedkope pak wit meel zonder voedingswaarde... en heb medelijden met de vluchteling die er blij mee moet zijn. Maar ik heb nog meer medelijden met de journalist. Hoe moet die jongen zich redden in het leven als hij niet weet wat je met een pak meel moet doen? Gaat het hem lukken zich in te leven in iets dat volledig buiten zijn belevingswereld valt? Allerlei gedachten komen bij me op: waarom sturen we eigenlijk geen volkorenmeel of maismeel? En die kilo suiker lijkt me levensgevaarlijk voor uitgehongerde mensen. Hoe wordt zo’n pakket samengesteld? Is de inhoud wel afgestemd op de personen waar het voor bestemd is?
Als ik pannekoeken bak moet ik altijd aan moeder Barbarin denken die in het eerste hoofdstuk van 'Alleen op de wereld' van Hector Malot, van haar laatste beetje meel nog een pannekoek bakt voor de kleine jongen Remy, voordat ze hem meegeeft aan de straatmuzikant Vitalis. Een onvergetelijk recept. Toen mijn vader me dat voorlas, heb ik, zo jong als ik was, meteen begrepen dat je het wel redt in het leven, als je maar weet wat je met een pak meel kunt doen.
Filmpje te zien op: http://pauwenwitteman.vara.nl/Archief-detail.113.0.html?&no_cache=1&tx_ttnews[tt_news]=2023&tx_ttnews[backPid]=111&cHash=bd9a5c582b

Saturday, October 18, 2008

Informatie-avond beelddenken en dyslexie

Op vrijdagavond 24 oktober wordt in 't Wapen van Bunnik, Dorpsstraat 9, 3981 EA Bunnik, een informatieavond gehouden over beelddenken en dyslexie; daviscounseling in de praktijk. Aanvang 19.30-21.30. Info: 030-2710005. De toegang is gratis. Gaarne aanmelden: spotlight@dyslexie-info.nl
Daviscounseling gaat uit van een praktisch model waarmee je dyslexie kunt begrijpen en vervolgens corrigeren. Mensen met dyslexie hebben een voorkeur voor visueel, ruimtelijk en associatief denken. Dit wordt ook wel beelddenken genoemd. Ze maken gebruik van hun verbeelding om een onderwerp in gedachten van meerdere kanten te bekijken. Dyslexie is 'anders denken'.

Monday, October 06, 2008

beelddenken en wetenschap

Door visualisatie is saai laboratoriumwerk interessant te maken voor een groter publiek. Dat is de gedachte achter de 2008 International Science and Engineering Visualization Challenge, een wedstrijd voor wetenschappers om hun bevindingen toegankelijk te maken door middel van visualisaties en grafieken.
Sommige afbeeldingen doen denken aan een moderne versie van de oude schoolplaten van Jetses, zoals dit detail van een afbeelding van micro-organismen in een vochtige omgeving, die een eervolle vermelding kreeg.
Ook een andere tak van wetenschap kreeg een eervolle vermelding: Theologie, met een indrukwekkende grafiek van de vele verbindingen tussen de hoofdstukken van de Bijbel. Daar stel je je misschien niet veel bij voor, maar na het zien van deze kleurige grafiek, die er uitziet als een soort regenboog, begrijp je de reikwijdte van dit soort literatuuronderzoek. De eerste prijs was voor een visualisatie van de menselijke bloedsomloop. Te zien op de website van NewScientist.

Kijk op http://technology.newscientist.com/article.ns?id=dn14809

Sunday, April 20, 2008

beelddenken live


In het park van kasteel Haarzuilens bij Utrecht, kon je voor een dag zijn wie je wilt zijn: elf, prinses of draak. Zelfs koning, met je eigen kasteel. Competitie is niet nodig: iedereen is mooi, iedereen is anders. Schijnbare tegenstellingen gaan arm in arm. Anders is leuk. De zon schijnt. Dit is de werkelijkheid van de verbeelding. Dit is beelddenken live...

Thursday, February 28, 2008

Beelddenken aan zee


Heb vanmiddag in het museum de Denker van Rodin gezien en zit hier nog een beetje na te denken. Op de achtergrond zakt de zon in de oceaan. Ik zit in het Cliffhouse, San Francisco. Iets verder om de hoek begint de baai. Deze plek hoort tot de leukste uithoeken in de wereld.
Gisteren ben ik op Alcatraz geweest. Dat zet je ook aan het denken... Prachtig eilandje, mooie natuur en dan die idiote gevangenis erop. Daar hadden ze niets anders te doen dan denken. Op de tape van de audiotour vertelde een gevangene dat hij zich bezighield door te visualiseren. Zo hield hij het vol. Hij kon alles voor zich zien wat hij maar wilde.
Die Denker van Rodin, gevangen in zijn onwrikbare lijf, zit die dat ook te doen? En waarom steunt hij eigenlijk met zijn rechter elleboog op zijn linkerknie? Is dat om het laterale denken te bevorderen?