Als je meent dat je niet kunt beelddenken en je wil het leren, moet je beginnen met gedichten lezen. De woorden in een gedicht roepen veel beelden op, en dat hoeven niet altijd de beelden van de schrijver te zijn. Het mogen je eigen beelden zijn. Gedichten kun je zien, proeven en horen. Je kunt er met al je zintuigen in verdwijnen.
Als inspiratie hier een citaat uit een gedicht van de in de Verenigde Staten wonende Nederlandse schrijver Leo Vroman:
Een uitzicht naar Nano
Ondeelbaar als door kerngetallen
en voorspelbaar overvallen
door nano-onvoorspelbaarheid
laat ik mijn computer maar begaan,
hij maakt planten die nog niet bestaan,
in een landschap buiten alle tijd.
Hiertussen reizen is nog beter dan verdwalen,
diep in dalen stijgen, wijzen naar de wallen
van kloven nooit meer teruggevonden
die zich in geen terugtocht ooit herhalen,
miljoenen voetstappen in nog geen seconde
die landschappen bepalen
maken het kleinste tot het grootst van alle.
Zo’n gedicht is gewoon een delicatesse. Ik ben vooral dol op het zinnetje: ‘Hiertussen reizen is nog beter dan verdwalen’.
Daar kan ik steeds een hapje van nemen, en het raakt niet op.
No comments:
Post a Comment